Leed
‘Boink’, deed hij. Face first in de voorzichtig ontluikende rozenstruik.
‘Dat doen ze nu eenmaal’, troostte mijn vader mijn steeds meer klungelig voelend moederhart. Ondertussen depte en ontsmette ik het brullende gezichtje van KleineMan.
Een buil, geschaafde arm en twee wangen vol rode schrammen is de buit na twee dagen buiten spelen.
‘Een teken dat het een gezond ventje is’, besloot mijn vader. Hoe ik levend groot geworden ben is een steeds prangender vraagteken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten