Kruimel

Na drie maanden
Hij zag blauw, groen en een beetje paars. Hij was dubbel zo dik als normaal. Mijn enkel leek op een klompvoetje. Mijn eigen schuld, want ik was niet voorzichtig met hem omgesprongen. Toen het dat ene weekend in februari zo gesneeuwd had, had ik in de achtertuin een flinke uitschuiver gemaakt. Met als resultaat een blauw-paarse enkel die niet meer bruikbaar was. Er was geen stappen meer bij. Ik kon me met twee krukken verder behelpen. Toch voor twee weken. Toen had mijn enkel besloten dat hij weer een klein beetje zou meewerken. Voorzichtig stappen, meer niet.
Dat was in februari. Ik ben in de voorbije maanden heel lief geweest voor mijn enkel. Zachtjes stappen, niet lopen, niet springen. We zijn nu eind april en ik dacht dat ie genoeg tijd gekregen had om weer een beetje op zijn plooi te komen. Ik stapte deze middag een beetje harder door dan normaal en dat ging prima. Ik maakte een klein sprongetje, mijn enkel gaf geen kik. Blij keek ik naar beneden. Het was weer in orde. Ik mag weer lopen, springen en rennen. Enthousiast hinkelde ik een rondje en dat ging goed, .... tot ik iets te hard neerkwam. Een pijnscheut vlamde omhoog en ik voelde me opeens heel erg slap en bibberig.
Beste enkel, ik zal het nog een paar maandjes voorzichtig aandoen. Want het is duidelijk dat je nog niet over die uitschuiver heen bent. Maar heeft er iemand ondertussen een idee hoe ik een beetje in beweging kan blijven zonder mijn enkel al te veel pijn te doen?