Verslaving
Ieder mens heeft een verslaving. Zoals snookeren, motors, schoenen, fitness, lekker eten, roken, voetbal, ... . Het is zijn enkele verslavingen lukraak geplukt uit mijn kennissenkring. Ik heb er ook. Meerdere zelfs. Schriftjes bijvoorbeeld. Lege schriftjes in alle kleuren en uitvoeringen. Kleine boekjes om dingen in te schrijven. Om bij je te hebben om in te kriebelen. Dozen vol heb ik er liggen. Loggen is ook langzaam aan het klimmen in de Kim's verslavingen top vijf. Maar de onverslagen nummer één is nog steeds lezen.
Waar ik ook ga, sleep ik altijd twee of drie boeken mee. Je leest het goed, twee of drie. Eén is niet genoeg. Want stel je voor dat ik plots zoveel tijd heb om te lezen dat mijn boek uit is, en ik heb geen tweede bij. Wat moet ik dan?
En alhoewel ik meestal geen tijd heb om te lezen, voel ik me gehandicapt als ik geen boek bij me heb. Ik moet lettertjes, zinnen en verhalen rond me hebben.
Deze middag in de lunchpauze grabbelde ik in mijn tas naar mijn boek. Mijn vingers voelden een zonnebril, portefeuille, een schriftje, ... maar geen boek. Na het extra lange weekend was ik vergeten een boek mee te nemen. "Geen nood, dat overleef ik wel", dacht ik. "Ik ga een beetje wandelen." Tien minuten later stond ik in de boekenwinkel. Zinnetjes opsnuivend en flappen lezend. Ik heb met dit in mijn handen gestaan. Maar ook met deze en deze. Uiteindelijk heb ze allemaal laten liggen. Boek-loos de winkel uitgewandeld. Een beetje schuldbewust om hetgene wat ik bijna gedaan heb, want er staat nog een meter leesvoer op de plank. En die komen eerst aan de beurt. Dat heb ik ze beloofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten