Verwenbeurtje
Mijn pen kraste zacht over het papier, letters krulden op en rond de lijntjes. Woorden leken zo uit de punt te vloeien, zonder dat ik er moeite voor hoefde te doen. Blad na blad vulde ik met mijn krabbels. Een hele wereld bloeide open op enkele A4-bladen.
Het licht wierp een gezellige oranje gloed op de muren. Door het plafond klonk gedempt de muziek van een dansworkshop. Voor de rest was het stil, gebogen over hun eigen blad penden mijn medecursisten ijverig door. De leerkracht zat bovenop zijn lessenaar. Hij liet zijn voeten op en neer zwieren en er speelde een genietende glimlach om zijn mond. Zo nu en dan wierp hij een opmerking in het midden. "Maak het concreet. Zoek dat spanningsveld. Besef dat jij verantwoordelijk bent voor de hele wereld die je aan het verzinnen bent."
Ik voelde me gloeien binnenin. Alsof mijn schrijfvingers zich wentelden in een weldoende massage. Ze werden weer soepel en beweegelijk. Energiek en plooibaar. Vindingrijk en vol levenslust. Het was goed om weer in de lesbanken te schuiven om iets te doen wat ik echt graag doe.
Toen ik naar huis fietste voelde ik me warm en rozig, ontspannen en wakker. Ik gloeide, tintelde, net alsof ik net uit de sauna kwam, niet uit een drie-uur-durende les op een keiharde stoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten