Echt
Bloedserieus blikt ze in de camera. Haar mond is een rechte lijn, maar haar ogen twinkelen ongemerkt. Eventjes fladderen haar handen zenuwachtig op, tot ze ze op haar bureau dwingt.
Ik ga recht in de zetel zitten en krijg een kamerbrede glimlach. Vriendin Anemoon vertelt de journalist over de praktische gids die ze mee hielp schrijven. De woorden lijken moeiteloos uit haar mond te rollen terwijl de camera rondzwenkt in haar kleine bureautje. Ze gebruikt grote woorden en blijft nergens vastzitten tussen haar eigen zinnen. Ik verwonder me erover hoe echt dit lijkt. Vriendin Anemoon is op dit scherm niet vriendin Anemoon. Ze is provinciaal coördinatrice. Ze is volwassen, groot en serieus.
Als het volgende nieuwsitem aangekondigd wordt bel ik haar op.
"Het was heel heel goed", lach ik voor ze iets kan zeggen.
"Echt waar? Dank je", lacht ze terug en begint te vertellen. Over het interview, over haar zenuwen, over de journalist.
Ik grijns naar de hoorn. Dit is de echte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten