Stuiterbal
Plots begint er binnenin mij iets te stuiteren. Een blij, hoppend en vrolijk gevoel. Een zinnetje, mailtje en glimlach vloeien samen en laten mijn maag rondjes draaien. Blije rondjes. Op mijn schouder voel ik plots een lichte druk. Ik draai mijn hoofd naar links en kijk in de grote ogen van Stuiterbal.
"Hoi", glimlacht hij hemelsbreed.
"Hoi", grijns ik terug. "Lang geleden."
Zijn ogen lijken net kleine schoteltjes. Ze geven me het gevoel dat er een enthousiaste kleuter die niet kan stilzitten in mijn binnenste rondhuppelt. Op de maat van de muziek trommel ik op mijn toetsenbord. Op het scherm verschijnt een enorme warboel, maar ik ratel breed glimlachend verder. Ik neurie verzin-liedjes en trek me niets aan van de vreemde blikken die om de deur komen kijken. Ondertussen is Stuiterbal van mijn schouder op mijn bureau gesprongen en danst ie een wervelende rock-en-roll met het plastieken smurfje dat naast mijn pennenhouder stond.
"Weet je wat we nu moeten doen?", zegt Stuiterbal terwijl hij op mijn Pritt-lijmstift klimt om ietsje hoger te staan.
"We moeten dit gevoel vieren. Met verse soep en een frisse wandeling."
Ik knik, help Stuiterbal in mijn binnenzak en samen wandelen we een vrolijke middagpauze tegemoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten