Lief, ... toch wel!
Het maalt door mijn hoofd als ik naar huis fiets. Koken, was, strijk en nog klus- & schilderwerk. Ik puf kleine wolkjes in de koude buitenlucht en knijp even mijn ogen dicht. Als ik kon liep ik regelrecht naar boven en verschool me onder mijn dekbed. Tot morgenochtend. Ik voel me leeggezogen, uitgeknepen en moe.
Als ik binnen strompel zie ik hem juist nog met de strijkplank in het berghokje verdwijnen.
"Wat doe je?", vraag ik moe.
Hij grijnst alleen. Op de tafel blinken drie wasmanden. Leeg! Hij windt het snoer rond mijn strijkijzer en wandelt opnieuw naar het berghokje.
"Ik dacht al dat je wat hulp nodig zou hebben deze avond."
Ik sta stom te grijnzen.
"Log daar maar eens over!"
Bij deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten