One
Het huis is donker, voelt koud en leeg aan. In de keuken zoemt de koelkast. Een kat knabbelt op haar brokjes. Bovenaan de trap brandt een klein lichtje en drijven de klanken van U2's "One" de treden af. Eindeloos op repeat. De slaapkamer baadt in een oranje gloed. Op het bed zit een meisje met haar hoofd tussen haar armen. Haar schouders schokken een beetje. Ze denkt aan vroeger, aan iemand die er niet meer is en die ze verschrikkelijk mist. Als ze opkijkt zie je een traan uit haar ooghoek parelen. Ze staart in het niets, laat haar tranen zilveren baantjes op haar wangen trekken. Terwijl Bono uithaalt naar de hoogste noten kruipt ze onder haar dekbed.
Soms kan je verdriet niet tegenhouden. Soms wil je verdriet niet tegenhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten