Knoop
Ik voel hoe mijn maag zich in bochten wringt. Zo onder mijn jas, pull, t-shirt waant hij zich in een paardjesmolen. Vanuit mijn buik komt een gespannen gevoel opzetten dat door mijn ruggegraat naar boven kruipt. Mijn ademhaling wordt oppervlakkig. Mijn hart pompt mijn bloed enkele tellen sneller dan normaal door mijn aderen. Mijn benen draaien duizelingwekkende rondjes op de fietspedalen.
"Rustig!", maan ik mezelf aan. "Rustig!" Maar het heeft het tegenovergestelde effect. Mijn maag tolt nog sneller rond. Ik krijg bijna geen zuurstof meer. Mijn nek lijkt vastgeschroefd te zitten.
Ik rij het voetpad op tot aan de voordeur. Mijn handen beven een beetje als ik de deur open. Met mijn handen nog steeds in hun handschoenen gris ik de stapel post uit de brievenbus en blader er als een gek doorheen. Reclame, rekening, afschrift, reclame, late kerstkaart, rekening, .... maar geen Belangrijke Brief.
"Geen nieuws is ook nog geen slecht nieuws", hou ik mezelf voor en plof in de zetel. Alles ontspant. Mijn maag is weer rustig, het gespannen gevoel druipt langzaam af. Ik slaak een diepe zucht. Morgen opnieuw. Wat doet mijn lichaam mij aan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten