Onverstoorbaar
Met zijn honderden draaiden ze rondjes in mijn hoofd. Een mallemolen van gedachten.
"O jee, dat mag ik morgen zeker niet vergeten te doen."
"Aarhg, ik moet ... nog opbellen."
"Hopelijk nemen ze in de winkel mijn nieuwe, maar nu al kapotte leeslampje terug."
"Mijn enkel doet de laatste tijd weer pijn als ik een tijdje rechtsta, zou er dan toch iets aan zijn?"
Ik draaide, woelde en probeerde mijn hoofd tot rust aan te manen. Af en toe wierp ik een rustige gedachte tussen het getrappel in, in de hoop dat het ze wat zou ophouden. Misschien wel doen stoppen. Ik dook diep in mijn geheugen en probeerde mooie momenten op te vissen. Maar het hielp geen zier. Telkens ik aan de oppervlakte verscheen met zo'n kleine parel in mijn handpalmen kwamen onmiddellijk honderden kleine voetjes aangedenderd. In een rotvaart trappelden ze over mij en mijn vondst heen en terwijl ze de bocht ingingen hoorde ik hun ijle stemmetjes nog nazinderen.
"Die tekst moest al lang terug zijn."
"Morgen zeker niet vergeten die correcties door te geven."
"...."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten