Afspraak
Met een ploink-deuntje meldt ze zich aan. In een klein rechthoekig pop-upje in de onderhoek van mijn scherm.
"Ik ben het", schrijft ze onmiddellijk de verkeerde nick tenietdoend.
Ik klap mijn interview dicht en lees wat ze in haar apartementje intypt.
Ze had zich al beter gevoeld, schreef ze.
Ik lees verder en stuur haar dan een virtuele knuffel. Het is maar kil en koud, vind ik.
"Wil je langskomen?", typ ik. "Het wordt warmer en de wind hier kan je hoofd eens goed leegblazen."
"Graag!", is haar antwoord.
Waarschijnlijk simultaan, zij daar, ik hier beiden met de gloed van een computerscherm op ons gezicht, diepen we onze agenda's op. Voorstellen snellen heen en weer tussen mijn en haar computer.
"Tot dan?"
"Tot dan!"
Ik sluit het venstertje buig me weer over het interview.
"Ik ga tortilla's maken", denk ik plots. "Gezellig samen aan tafel praat makkelijker dan via een computerscherm."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten