Lentekriebels #2
Hun rode kopjes wenkten me zacht wuivend. Iets te laat want ik stond net een bos witte soorgenootjes af te rekenen. Ze gingen iets uitbundiger wiegen terwijl de eerste bos in een papiertje verpakt werd. Enkele van hen strekten hun steeltjes nog net ietsje langer en vouwden hun groene blaadjes netjes in de plooi. Ik probeerde hun gepronk te negeren, maar toen ik mijn aankoop aannam, horde ik mezelf zeggen: "Geef ook maar zo'n tuiltje rode."
Met het eerste echte lentezonnetje op mijn rug wandelde ik terug naar mijn bureau. Twee bossen bloemen in mijn armen en een stevig gepantserd goed humeur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten