Maandagmorgen in
Veel te laat mijn bed ingerold en veel te vroeg eruit geschopt worden (door de irrante wekkerradio die altijd gelijk heeft) resulteerde in een wollig hoofd.
Met twee verschillende slippers stond ik buiten op de stoep, fiets vergeten. Waar ging ik ook weer heen? O juist ja, werk.
Ik schakel mijn minidisc aan en dein op de zachte klanken van Luc De Vos zijn stem. De zon schijnt warm op mijn rug. Ik zet af en fiets mijn schaduw achterna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten