Blijdschap
Soms komt ze uit de radio gesprongen. Of springt ze zomaar op mijn schouder. Soms verstopt ze zich tussen de pagina's van mijn boek en valt lachend achterover als ik haar vind tussen een regel woorden. Af en toe is ze heel voorzichtig. Komt ze op kleine voetjes aangeslopen en trippelt voorzichtig naar mijn mondhoeken. Andere keren neemt ze een gigantische sprong van de ene kant van de kamer naar de andere kant. Maar altijd ben ik blij als ze zich laat zien. Bijdschap geeft me een vrolijke kriebel in mijn buik en het gevoel dat ik de wereld aankan.
Vandaag sprong ze uit de telefoon. Ze knalde zo hard tegen mijn hoofd dat ik bijna niet begreep wat de persoon aan de andere kant me vertelde.
"Dus als jij wilt, kan je bij ons beginnen", herhaalde de stem aan de andere kant, duidelijk glimlachend.
Blijdschap danste zwierige rondjes over het tafelblad terwijl ik alle praktische dingen afhandelde.
"Ik moet bellen, regelen, verwittigen, schrijven, ...", dacht ik toen ik de hoorn neergelegd had.
"Neen", toeterde blijdschap. "Je moet zingen, dansen, blij zijn."
Wat we dan ook deden. Prioriteiten zijn prioriteiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten