Boekbinden
Op papier leek het een lange avond. Drie uur, zonder pauze. Ik had wat mijn twijfels, terwijl ik mijn tas vulde, maar tussen de geplooide katernen, uitgewaaierde vellen handgeschept papier, potjes lijm en naaigaren leek de tijd zo door mijn vingers te glippen. Ik naaide katernen op linten. De naald danste op en neer en ik luisterde hoe het stil werd. Urenlang werd er niets gezegd. Het gedempte geluid van priemen die gaatjes prikken, draad die door papier geregen werd, en klem die wat extra werd aangeschroefd waren de enige geluiden die door het lokaal waaierden.
‘Lieve mensen’, zei de lesgeefster voorzichtig terwijl ze zich van haar kruk liet glijden. Ik keek op met vermoeide, prikkende ogen. ‘Het is half elf. De cursus is eigenlijk al een half uur afgelopen. Wie wil, mag nu echt naar huis gaan.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten