Lenteavond
De laatste zonnestralen verwarmen het stukje tuinhek net boven mijn hoofd. Ik rek me uit, maak me zo lang mogelijk en probeer de laatste restjes warmte uit de lucht te roven. Met mijn blote voeten onder me opgetrokken, balanceer ik op de tuinstoel. Boek op mijn schoot, rug recht en slechts het topje van mijn hoofd in de zon.
Wanneer de laatste zonnestralen hoog boven de haag verdwijnen is het terras niet meer dan een oase van grijze schaduw. Boris, de geadopteerde zwerfkat, hupst van het tuinhek naar het dak van het tuinhuis. Op de warme, zwarte golfplaten rekt hij zich uit en slaat met zijn voorpootje naar een wolk wervelende vliegjes. Zijn vacht gloeit en glimt van warmte terwijl mijn voeten langzaam verkleumen.
Jaloers loop ik naar binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten