Klusje
Repen roze behang dwarrelen op de grond. Met één hand scheur ik ze los van de muur, met de andere peuter ik kleine hoekjes los om de volgende reep te lijf te gaan. Wat achterblijft is een laag vaalgeel papier. De kamer vult zich met grote en kleine stukken foeilelijk behang.
In de hoek pruttelt (bij gebrek aan een beter woord) de 'behangafstoomer'. Hij puft grote wolken uit. Tegen het plafond hangt al een laagje mist. Ik nestel me in kleermakerszit in een hoek van de kamer.
Stomen, peuteren, lostrekken. Stomen, peuteren, lostrekken. Tot ik plots geen muur meer vind om te lijf te gaan, maar een deuropening.
Terug naar m'n eerste hoekje, een meter hoger. Ik schuif doorheen de kamer zoals het papier door een oude typmachine. Stomen, peuteren, lostrekken. De mist kolkt om m'n hoofd. De tijd tikt ongemerkt voorbij.
Wanneer ik me zo ver mogelijk uitrek om zonder ladder toch bij de bovenste laag te komen, plaatst er een mini-iemand een welgemikte stamp ter hoogte van mijn navel.
Tijd om Lief het resterende slagveld op te sturen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten