Hé, jij daar
's Morgens en 's avonds wanneer ik me realiseer dat het toch al weer een tijdje geleden is, dan tik ik eens. Of kriebel of por ik even. Mijn buik dus...
Waar ik eigenlijk mee bedoel: 'Ben je er nog daarbinnen?'
En dat hou ik vol tot ik een bevestigend duwtje krijg. Af en toe zelfs een stevige stamp. Als in: 'Jaja, ik ben er nog niet uitgevallen.'
Lief bekeek het glimlachend tot gisterenavond toen na een kriebelsessie m'n buik helemaal zelfstandig een rondje salsa begon te dansen. Met zijn lippen boven mijn - op dit moment zo goed als onbestaande - navel, fluisterde hij kleine kruimel toe:
'Ze zit eenvoudig ineen hoor, die mama van jou. Nu moet je veel schoppen. Heel veel bewegen. Maar wees gerust. Binnen een grote drie maanden mag je uitrusten. Je zal zien, dan zal ze willen dat je veel slaapt. Vooral 's nachts...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten