Dankje, weergoden. Nu graag weer zon
Nadat Lief wieg en kast opgeschuurd had in ons fietspoortje stond mijn fiets er maar witjes bestoft bij. Dat en het feit dat ik er meer dan twee maanden niet mee gereden had zal ook wel niet bijgedragen hebben aan de verschijning van m'n rijwiel.
'Eigenlijk zou ik 'em eerst moeten afspoelen', bedacht ik toen ik mijn fiets voor het eerst sinds maanden op de stoep manoeuvreerde.
De letters op het frame waren amper leesbaar. Met het grootste gemak schreef ik 'Was Mij' op het zadel.
'Straks, na de boodschappen', beloofde ik mezelf. Sleuren met een tuinslang of emmer en spons staat nu eenmaal niet hoog op m'n verlanglijstje.
Terwijl ik door de winkel loop hoor ik de ene verkoopster tegen de andere roepen: 'Kijk nu eens naar buiten. Het giet!' De lucht zat donkergrijs en iemand had boven de douche laten aanstaan. Dikke druppels petsten open op de glimmende grijze kasseien. In plaats van te zuchten speelde er plots een klein glimlachje rond m'n mondhoeken. Every cloud has a silver lining en die van mij stond te wachten op de markt: een schoongespoelde, glimmende fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten