Landen
'Hij is zo klein', was het eerste dat ik fluisterde tegen Lief toen Jasper voor het eerst in zijn park lag. Ik hobbelde door de woonkamer op zoek naar mijn oude thuis waar ik in de nacht van zaterdag op zondag met een dikke buik vertrok.
Het voelde niet meer hetzelfde. Anders, groter, vreemder,...
'Thuis komen doet raar', hadden ze me laten weten. Ze hadden gelijk. Alles was veel te groot.
Ik kijk opnieuw naar Jasper ingeduffeld in zijn park. Armpjes uitgestrekt, kleine vuistjes en hoe hij steeds opnieuw zijn lipjes tuit als hij slaapt.
'Hij is zo klein', fluister ik nog eens.
'Hij is er', fluistert Lief terug.
Ik knijp mezelf nog maar eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten