Mama
'Toe dan ventje. Drink dan', pleit Lief met Jasper op zijn arm. KleineMan mept driftig de speen weg. Als in: neenneenneen, daar drink ik niet van.
of daarvoor
KleineMan is één hoopje rochelende en hoestende baby, zonder koorst. Klop ik aan bij de kinderarts?
of daarvoor
'Hij stopt niet met huilen. Ik weet niet meer wat te doen, want hij weigert simpelweg te stoppen. Hij ziet purper, maar weet nog steeds geluid uit zijn lijfje te persen.'
Deze en zoveel keren had ik maar één vurige wens. Even weer dochter worden en mijn mama opbellen. Voor goede raad en gouden tips, maar nog meer om haar te horen zeggen: Geen paniek, alles komt wel goed. Vertrouw even op jezelf.
Haar stem zal ik jammer genoeg nooit meer horen, dus plooi ik terug op mezelf en merk dat ik meer weet dan ik dacht. Dat intuïtie en gezond verstand meestal de beste wegen zijn om te volgen. En heel misschien worden die mij ingefluisterd daar haar zachte stem...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten