Pleisters op de wonde
Wakker geworden om als wat in-het-midden-van-de nacht voelde. - Maar nog steeds langer kunnen slapen dan de kinderverzorgster die al op haar werk was toen ik met mijn pyjama aan belde om Jasper ziek te melden.
Door de gietende regen naar de auto rennen en daar beseffen dat ik mijn sleutels nog niet opgediept had. – Maar nog steeds droger dan de fietser zonder regencape die nat gesproeid werd door alle auto die doorheen metersbrede plassen reden.
Al tuffend een weg gezocht door de verkeerschaos naar de oprit. – Maar nog steeds vlotter gereden dan al het verkeer dat probeerde de stad in te raken.
En dan eindelijk gewoon rechtdoor gereden naar een horizon zonder regenwolken en de zon die geeuwend links van me opkwam. Nummer zeven van Zornik’s ‘All strings attached’ op eindeloze repeat tot aan afrit nummer 1.
De grootste pleister van allemaal op een getormenteerde maandagmorgenziel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten