Nieuw en toch weer niet...
Een jaar geleden…
in mijn buik groeide een eilandbewoner.
En terwijl mijn buik een eigen leven begon te leiden en gewoonweg Buik werd, wachtte ik op wie die kleine eilandbewoner was.
En terwijl ik wachtte, las ik aan een onmogelijk tempo alles wat ik te pakken kreeg;
Mijn ogen raceten over de letters, woorden, pagina’s en hoofdstukken. Met een onstilbare honger werkte ik me door mijn boekenkast heen. Ik las alsof mijn leven ervan af hing.
Toen groeide het idee en de naam.
Een jaar heb ik er niets mee gedaan. Maar nu ik me – verrassend snel, vind ik zelf – door Turf heen gewerkt heb, wil ik er echt leven in blazen.
Want, ik ben zeker niet de enige die het heeft: leeshonger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten