Oow, dat kietelt
Lief is er niet en dat is de gelegenheid om weer eens mijn muziek op te leggen. Norah Jones neuriet zachtjes. Jasper speelt op het tapijt en ik plooi de handdoeken . Met een uiterste rek-strek manoeuver krijgt de eerste zijn knuffel te pakken. Norah zingt en ik plooi terwijl Jasper een verbeten worstelgevecht aanvat met zijn knuffelhond.
Alle knopjes moeten er aan geloven waardoor 'Fly away with me' wordt doorspekt met:
Oow, dat kietelt.
Gele hand.
Hangen je oortjes la-haag, ben je soms een beetje tra-haag
Jij bent mijn vriend!
Hoofd, schouders, knie en teen.
Knuffel mij.
Soms verrassend, accuraat in de maat met Norah die onverstoorbaar doorzingt.
'Bedankt schoonouders', denk ik. 'Voor dit nog steeds wondermooie kerstcadeau waarvan ik de liedjes zeker nog niet uit mijn hoofd ken en ook nog niet weet in welke volgorde de zinnetjes uit het beestje in kwestie rollen.'
En ik mik de voorlaatste handdoek op de stapel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten