Een doop – of hoe niets nog hetzelfde is.
KleineMan klautert de trappen aan het altaar op:
Hij gaat vallen
Neen, wees nu eens rustig er zit zeven man op de eerste rij klaar om hem op te vangen als hij één stap mis zet.
KleineMan verschanst zich met acht maand oudere deerne in de biechtstoel
Waar is ie?
Daarnet zat hij daar met zijn autootje te spelen.
En nu?
Duidelijk niet meer.
KleineMan duikt onder het altaar en zwaait vrolijk DA-DA naar de voltallige eerste rij.
Neem hem gewoon op je schoot.
Gewoon… dat zeg je er wel heel erg nuchter bij.
(dertig seconden later en één trommelvlies minder)
Laat hem maar lopen …
Welkom kleine…
Meer heb ik waarlijk niet gehoord…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten