Laatste
Met het enige waarvoor we over de kasseien door de grauwe, grijze morgen geploegd waren in een draagtasje aan de buggy bengelend, sloeg ik een zijstraat in. En nog één. En nog één tot we tot mijn tevredenheid doelloos ronddwaalden door de binnenstad. De buggy rammelde over de stenen, mijn hielen klakte mooi in het ritme mee. Op het eind van de straat lag een verlaten speelpleintje waar ik KleineMan in los liet. Hij rende van schommel, naar hobbelpaard, naar glijbaan. Zijn giechels weerkaatsten tegen de gevels en buitelden vrolijk voor mijn voeten. Hij ploegde door een hoop bladeren en liet de schommel piepend heen en weer zwieren.
Er paste met alle gemak een melancholische soundtrack op deze stille morgen , maar slechts de vrolijkste noten voldeden naar mijn gevoel.
Ik neem het met me mee. Als één van de vele herinneringen waar ik in 2008 mijn hart kan warmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten