Vreemd object
'Weet jij wat dit zou kunnen zijn?' Ik draaide een grijs stokje tussen mijn duim en wijsvinger en hield het op twee centimeter van Lief's neus.
'Vuilbak', mompelde hij en dook weer in zijn boek, goed wetend dat ik met de regelmaat van de klok wel eens een ondefinieërbaar object uit mijn schoudertas opdiep. De helft van een blauwe wasknijper, het gommetje van een potlood, het slotje van een oorring, om maar een paar dingen te noemen.
Ik liet het grijze dingetje nog een rondje tollen tussen mijn vingers. Er hing een stukje doorzichtig plakband aan.
'Lief!', riep ik.
'Mmm'
'Toen ik vroeg om het antennetje terug aan mijn GSM te zetten heb jij toen plakband gebruikt?'
'Mmm'
'Waarom?'
Lief richte zich zuchtend op en telde op zijn vingers af: Het ding dateert uit de telefonische préhistorie. De batterij houdt het nooit langer dan een dag vol. Je bent niet te verstaan. Als ik je überhaupt al te pakken krijg.
Hij liet zich weer in de zetel vallen. Koop nu eindelijk eens een nieuwe...
'Niet zolang hij ongeveer nog werkt', mompelde ik met het tubetje secondelijm tussen mijn tanden geklemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten