Het Gouden Kompas
Het was zo'n boek dat al eeuwen in mijn kast stond, tot ik het krap twee jaar geleden op een lege zondagmiddag het uit de stapel trok. De daaropvolgende drie weken zat ik elk vrij moment met mijn neus tussen de pagina's van de trilogie. Verzwolgen in een wereld van daemons, parallelle universums, sprekende beren, ...
Het was zo’n boek waarin ik kon wonen. Het is zo’n boek waarvan ik hoop dat bijna alles uit mijn korte termijngeheugen gewist is, zodat ik het snel opnieuw kan lezen met dezelfde gretigheid.
Dit is dan ook heel plezant. Net zoals alles wat de fantasie net dat beetje echter maakt.
Via
Geen opmerkingen:
Een reactie posten