Startblokken
Ik kan de dag niet als een deken rond me trekken, daarvoor is hij te stug.
Ik kan mezelf niet rond mijn mok warme koffie plooien, daarvoor voel ik me te stijf.
Gelukkig zijn er mensen die mooie goudklompjes op je pad strooien.
En terwijl Joe Henry de kamer vult, warmt een verblindende zonnestraal mijn rug. Dampt de geur van verse koffie door de keuken en wenkt een uitbundig bloeiende tuin voor een lome zonnige dag.
Tenminste, die zinsbegoocheling maak ik mezelf tussen de klanken door wijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten