In de categorie: Doeme
Hij is echt helemaal van mij. Dat bewijst hij dag in, dag uit. Aan tafel, in zijn enthousiasme, in zijn onzekerheid, in zijn knuffels. (Alleen die koppigheid, dat is niet mijn aandeel.)
Maar waar het om gaat, kijk eventjes naar rechts…daar op het derde en vierde lijntje…
Daar gaat het om, toen hij deze morgen mijn bril van mijn neus trok en die zelf probeerde op te zetten. En de “oei” die ik hoorde toen ik mijn bril terug uit zijn handen wilde grissen.
Ik heb nu een bril met een pootje minder. Dat draagt opmerkelijk minder comfortabel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten