Hij doet van bootje varen met een halve boterham pindakaas. Hij doet van dansen met een (bijna)kapot gesabbeld knuffelkonijn. Hij tiert en krijst tot hij purper ziet wanneer er hem iets niet zint. Hij strooit spaghettisliertjes voor de poezen en laat andere knuffelbeesten kopje onder gaan in onze tonnetjesvijver.
Hij toont netjes twee vingers als we vragen hoeveel jaar hij wordt, maar knuffelt zich met evenveel gemak op je schouder (troostduim in zijn mond).
Hij liet mijn hart al tientallen keren smelten, breken of razend worden. En terwijl hij zienderogen groter wordt stampt Puk onverstoord hele rondjes samba in mijn buik.
En dan denk ik: ‘Het komt er nog een keer aan…’ tot nu toe al in tientallen verschillende gedachte-intonaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten