Puk: halverwege
Zomaar. Plots. Opeens. Blijk ik alweer ruim over de helft met mijn tijd met een eilandbewoner in mijn buik. Een eilandbewoner die nochtans alle moeite van de wereld doet om me met mijn neus op zijn aanwezigheid te drukken. Salsa, Rock&Roll en als ik kon, ik verdacht het kind van een voorliefde voor stagediven van mijn longen richting blaas. Niets is het buikbewonertje vreemd.
Maar ondertussen vliegen de weken razendsnel voorbij en wordt november steeds duidelijker zichtbaarder aan de horizon.
Vreemd. Bij KleineMan kon het niet rap genoeg gaan.
Puk, die mag al de tijd van de wereld nemen. (Schrijft zij die het walvisstadium nog net-net niet ingetreden is)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten