Doorwerken
Witbestoft strompelt hij de trap af. Zijn haar is niet langer zwart, maar grijs. Er kleven spettertjes gips op zijn neus en hij niest onophoudelijk, maar zijn ogen blinken.
Nog één laag en dan kan ik schilderen.
Hij denkt al maanden in etappes: eerst de zolder uitruimen, dan kan ik afbreken / eerst de container vullen, dan kunnen we isoleren / eerst nieuwe ramen steken en dan kunnen we opbouwen…
Mijn buik is zijn deadline. Over kleuren wil hij niet te lang discussiëren, noch over vloerbedekking of inrichting. Het wordt hoe dan ook mooi, als zijn Puk in de kamer slaapt waar hij nu zo hard aan werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten