Kruimel

Aah, daar gaat het dus om

En opeens gingen mijn voeten met mij op de loop. Ja, lees dit nog maar eens opnieuw: opeens gingen mijn voeten met mij op de loop.
Meestal is het andersom. Tenminste als ik Evy in mijn oren plug om in twintig minuten de kleur purperblauw te bekomen. Dan hijg en puf ik en tel ik gepijnigd tot 180 om zo het einde van de derde minuut lopen te halen. Want zelfs purperblauw ben ik blij dat ik AL drie minuten kan lopen zonder steendood neer te vallen op de kasseien waarover ik strompel.
Maar de laatste keer dus niet. Terwijl Evy in mijn oren toeterde hoe goed ik wel niet bezig was en dat dit toch veel vlotter ging dan ik gedacht had, niet? Wel toen keek ik naar beneden en mijn voeten die liepen. Die liepen zelfs vrij hard. En het voelde goed. Ik voelde me niet purperblauw. Ik voelde me zongebruind roze en ontspannen. En toen Evy riep dat ik flink was geweest en weer mocht wandelen, jogde ik vrolijk verder.