Weg lopen
De zon kleurt de hemel rood en paars. Het ruikt naar herfst, naar natte bladeren en mul zand. Het voelt als herfst, met warm zweet op mijn rug en koude lucht op mijn voorhoofd.
Rustig lopen we onze wekelijkse toer. Niet opgejaagd door opgelegde kilometers, tijden of afstanden. We lopen ons rondje zoals we dat al sinds maart doen. Naast de velden die eerst begroeid waren met onkruid, daarna vers omgeploegd om dan helemaal uit te drogen tijdens de te warme lente. We liepen langs frisse plantjes die later in de zomer hoge maïsplanten werden.
De velden zijn nu weer kaal. Het is bijna weer even koud als toen we begonnen.
Het ziet er waarschijnlijk vredig uit, als je ons zo samen ziet draven. Niet snel, wel perfect in cadans. Voeten in hetzelfde ritme, armen in hetzelfde ritme en witte wolkjes die ons pad markeren.
Maar niet alles is zo vredig. In mijn oren klinkt op eindeloze repeat dit:
Het enige lied dat mijn voeten altijd in het juiste ritme laat lopen.
2 opmerkingen:
Moedig zeg!
Als ik alleen loop is Peter Gabriel mijn soulmate. Gewoonlijk tijdens de week maar ik moet eerlijk bekennen dat spanning, vermoeidheid en de sneller vallende avond me al twee weken binnenhield.
Tijdens mijn weekendloopje met loopmaat heb ik geen muziek nodig. We lopen dan gewoon zelf te kakelen ;-)
Een reactie posten