Al een hele tijd lees ik stilletjes daar. Zijn woorden slaan soms kleine barsten in mijn hart. Zijn oproep kwam even duidelijk binnen en porde een vervelend stemmetje in me wakker. Want mailsgewijs was ik al een jaar lang aangemeld als stamceldonor. Maar op de één of andere manier raakte ik er niet om een staal bloed te laten afnemen.
Deze week was ik te vroeg voor mijn trein. Uit mijn ooghoek zag ik het logo van het Rode Kruis en voor ik het goed en wel besefte was ik 180° gedraaid, het Bloedtransfusiecentrum binnengewandeld en zat ik op een stoel voor een dokter.
Een gesprekje, een prik en vier danku's later stond ik op het perron. Mijn arm strak ingezwachteld.
Voorlopig heb ik gedaan wat ik kan.
En hopelijk kan ik ooit nog iets meer doen.
3 opmerkingen:
Dank je wel. En wat goed dat ze hier in België campagne voor voeren. Kunnen wij Domme 'Ollanders nog wat van leren....
Ook al help je er maar 1 mee, dan is het al de moeite waard geweest.
Goed gedaan!
Ik heb er vorige maand werk van gemaakt, ook door die oproep. Eén prikje is het, en als het echt ooit zo ver komt weet je dat er iemands leven van afhangt...
Een reactie posten