Ik word wakker van gestommel boven mijn hoofd en hoor hoe twee maten 29 zich een weg bonken van slaapkamer naar woonkamer. Als ik naar mijn nachtkastje leun zie ik dat het amper 5 uur is en realiseer me dat de jongste aan haar dag begonnen is.
'Kwart na vijf? Dat is toch geen uur. Ik haal haar terug naar boven', foeter ik slaapdronken.
Het Lief legt- ook slaapdronken - zijn hand op mijn heup en mompelt. 'Laat haar, als je dat doet krijst ze iedereen wakker.'
Enkele vezels in mij willen mijn benen over de rand van het bed zwieren, maar de slaap wint het van de wilskracht. Ik slaap mijn toegestane tijd uit tot 6.15 u. en tref het kind aan beneden aan de tafel met een stapel kleurboeken. Zelfvoorzienend als ze is- en omdat de thermostaat van de verwarming te hoog op de muur plakt voor haar - had ze onze verzameling fleecedekentjes om zich heen gedrapeerd en zichzelf voorzien van een beker appelsap.
'Goeiemorgen', fluistert ze terwijl ze één of ander topmodel van een hysterisch ingekleurd kleedje voorziet. 'Mag ik koffie voor jou maken?'
Misschien zit er toch iets in dat loslaten.
4 opmerkingen:
Oh... hoe lief!
Ik zou zo graag willen dat mijn boys koffie konden zetten ;-) (al is dat met een espressopotje op het fornuis nog een verre toekomstdroom!)
fantastisch :)
en dan geen gebrek aan slaap bij de maatjes 29 in de rest van de dag die het humeur verstoren?
@Goofball: neen, ik heb echter geen idee van wie ze die voorliefde voor het ochtendgloren heeft.
:-)
super
Een reactie posten