‘En dit is je kamer’.
‘Dat was een knap staaltje fotografie’, denk ik als de deur openzwaait.
Het plaatje op de website beloofde een zonnige kamer die uitgeeft op een klein terrasje. Het bed prijkt in het midden als een oase van kussens, zachte dekens en gezellige spreien. Aan de muur hangt een hippe rommelige collectie vintage plaatjes. De comfortabele leunstoel en lamp zijn picture perfect in een hoekje neergepoot.
Ik schuifel de kamer binnen door de nauwe doorgang die de klemmende deur toelaat. De vraag naar welke groothoeklens er gebruikt werd om een kleine twijfelaar de allures van een kingsize bed te geven, weet ik net op tijd in te slikken.
De deur met glazen ruitjes naar de andere kamer is een verrassing. Net zoals het feit dat enige inkijk verholpen werd met een stapeltje A4’s en een rolletje washitape. Of het gammele kledingrek dat de doorgang moet blokkeren.
De gastheer troont me door het kamertje mee naar het terrasje. Tussen de foto en vandaag kweekte het gammele tuinsetje in afwachting van de winter alvast een groen jasje.
Ik laat de sleutels in mijn zak glijden en mik mijn rugzak in de hoek.
Het is wat het is.
's Avonds worstel ik met het slot van de kamerdeur. De avond zindert nog in me na en al wat mijn ledematen willen is rust. De kamer baadt in een zacht licht en de kleine twijfelaar wenkt uitnodigend. Ik zink weg in de kussens en wikkel mezelf - nu het voor een keer kan - helemaal in de deken.
Het is wat het is. Picture perfect op een andere manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten