Lang geleden
In een klein hoekje van de lade vond ik een oud filmrolletje. Het lipje van de film was naar binnen verdwenen, waar een dertigtal foto's zich in het donker verschuilden. Ik woog het rolletje in mijn hand en probeerde te bedenken welke herinneringen zich aan het negatief vastklampten.
Zelfs toen ik het rolletje in een envelop liet glijden en samen met honderden andere rolletjes meestuurde naar een onbekend lab, daagde het nog niet. Pas toen ik de flap van het mapje opensloeg, wist ik het weer.
Ogen van lang geleden keken me lachend aan.
dinsdag 24 februari 2004
maandag 23 februari 2004
Zonder
Ik had nog wel even, dacht ik. Nog eventjes tijd om tegen de verwarming aan te kruipen. Nog eventjes tijd om wat verder te lezen. Ik joeg Wiebe weg van het grote zitkussen en nestelde me in kleermakerszit tegen de warme wand. De gloed kroop langs mijn ruggegraat omhoog, omhulde me als een dekentje.
Ik dook helemaal weg in het verhaal en zakte ondertussen dieper en dieper in het kussen. De warmte maakte me doezelig, de zachte muziek op de achtergrond wiegde me zachtjes heen en weer. Mijn hoofd werd zwaarder. De letters leken een rondedansje op te voeren op hun pagina. Ze wervelden door elkaar en buitelden over elkaar. Voor de zekerheid markeerde ik mijn pagina met mijn wijsvinger.
Een doordringend gesnor drong door de zware deken die om mijn hoofd leek te liggen. Ik voelde twee pootjes tegen mijn buik drukken. Terwijl ik wat verdwaasd rechtkrabbelde palmde Wiebe onmiddellijk weer het hele kussen in. Ik wreef in mijn ogen en woelde door mijn haar, tot mijn oog op de klok viel. Enkele kilometers verder was Saint Amour zonder mij begonnen.
Ik had nog wel even, dacht ik. Nog eventjes tijd om tegen de verwarming aan te kruipen. Nog eventjes tijd om wat verder te lezen. Ik joeg Wiebe weg van het grote zitkussen en nestelde me in kleermakerszit tegen de warme wand. De gloed kroop langs mijn ruggegraat omhoog, omhulde me als een dekentje.
Ik dook helemaal weg in het verhaal en zakte ondertussen dieper en dieper in het kussen. De warmte maakte me doezelig, de zachte muziek op de achtergrond wiegde me zachtjes heen en weer. Mijn hoofd werd zwaarder. De letters leken een rondedansje op te voeren op hun pagina. Ze wervelden door elkaar en buitelden over elkaar. Voor de zekerheid markeerde ik mijn pagina met mijn wijsvinger.
Een doordringend gesnor drong door de zware deken die om mijn hoofd leek te liggen. Ik voelde twee pootjes tegen mijn buik drukken. Terwijl ik wat verdwaasd rechtkrabbelde palmde Wiebe onmiddellijk weer het hele kussen in. Ik wreef in mijn ogen en woelde door mijn haar, tot mijn oog op de klok viel. Enkele kilometers verder was Saint Amour zonder mij begonnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)