Je maakt mijn dag
"Je hebt mijn dag gemaakt", riep het meisje van de bakkerij hem na. Hij draaide zich om met een grote grijns en twinkelende ogen. Zijn stappen leken iets veerkrachtiger terwijl hij de straat uitliep.
"Je hebt mijn dag gemaakt." Het is een leuke zin om te horen. Als je je uit je bed moest slepen en tegen de dag opziet die voor je staat. Als je er niets boeienders staat te wachten dan enkele vergaderingen en een computer. En dan uit het niets, gewoon door een vriendelijke lach, heb je iemand anders zijn dag gemaakt.

"Ik wil ook iemands dag maken", dacht ik. Ik wil ook blij en vrolijk achter mijn bureau kruipen. En toen ik mijn lachende zelf in de winkelruit zag bedacht ik opeens dat mijn dag al gemaakt was.

Google
Ben ik eindelijk te vinden via de zoekmachines. Blijkt dat ik als eerste opduik met de woorden "kim +brommer +ongeluk".
Typisch voor mijn onhandige ikje dat je juist met die trefwoorden bij mij terecht komt. Mensen die teveel weten worden nu vriendelijk verzocht hun mond te houden.

Soms .....
Janne had zin om ertegenaan te trappen. Een welgemikte schop tegen de waarden en normen. Tegen de stad waar ze in leefde. Tegen de geluiden die haar raam binnen waaiden. Tegen het alledaagse. Tegen de meute waar ze zich elke dag moest doorworstelen. Tegen de beperkingen en de mogelijkheden.
Ze had zin om met haar voet uit te halen. Om alles met een klein boogje door de lucht te zien suizen. Om te zien het uit elkaar spatte in een stil geraas. En dan lag de keuze bij haar. Zich omdraaien en verder gaan of alles zorgvuldig oprapen en opnieuw samen puzzelen.