Bol
Kleine lokken haar dwarrelden in mijn schoot en op de vloer terwijl hij met zijn schaar in de weer was. Het was een grappige kapper. Hij vroeg maar raak, vertelde grappen en knipte ondertussen verbazend snel verder. In de spiegel zag ik mezelf weer tevoorschijn komen. Of tenminste mezelf, zoals ik ze graag zie met een kort, fris zomerkopje.
"Nog even drogen en we zijn er", zei mijn kapper terwijl hij de haardroger bovenhaalde. Ik wilde nog zeggen dat hij het niet te bol mocht drogen maar hij was al volop in de weer met borstel en droger. Lijdzaam zag ik toe hoe mijn haardos volumineuzer werd. Op het moment dat hij "Klaar" zei, zag ik niet meer mezelf in de spiegel zitten, maar een slechte Dolly Parton-imitatie. (Op vlak van de haardos dan!) Een beetje platter graag, probeerde ik nog, terwijl ik het trauma van mijn Plechtige Communie weer voelde opborrelen. Toen had een enthousiaste kapster mijn haar zodanig gedroogd dat ik het gevoel had dat er geen haar meer op mijn hoofd stond, maar een suikerspin. Mijn kapper ging echter druk aan de slag met wax om de boel nog meer volume te geven. Ik voel me als een paddestoel. Dus als u mij nu even wilt excuseren. Ik moet mijn hoofd onder de kraan gaan steken.

Voetjes omhoog
Eventjes leek het erop. Heel eventjes waren er plannen om toch op vakantie te gaan. Ik had in mijn hoofd al lijstjes klaar met boodschappen. Was al op zoek naar een poezensit, verheugde me op al op lange avonden rond een nasmeulende barbecue. Maar al heel snel werden die plannen terug opgeborgen. In de onderste lade, met de belofte: "Volgend jaar. Volgend jaar gaan we zeker op reis."
Dus eigenlijk heb ik dit niet nodig. Eigenlijk is dit overbodig. En toch was dit een verjaardagscadeautje waar ik heel erg blij mee ben. Want relaxen in de zon in ons eigen tuintje onder de pruimenboom met mijn voetjes omhoog is ook niet te versmaden.

24
"Wanneer mama? Wanneer?", vroeg ik terwijl ik op en neer huppelde. Ik was drie jaar oud en stuiterde als een springbal door de kamer.
"Straks", lachte die.
"Maar wanneer is straks?"
"Als Tik Tak begint", antwoordde mijn mama.

Op het moment dat de begintune van Tik Tak klonk, sprong ik opgewonden op en neer.
"Ik ben vier! Ik ben vier! Ik ben vier!"
Dat is vandaag twintig jaar geleden.