Losbandige gewrichten
Hij is gammel, kapot, ... . Nog niet gebroken maar dat zou wel eens niet zo lang meer kunnen duren als ik niet oppas. Mijn enkel dus. Want deze zondag ging ik weer onderuit. Jawel, een losliggende steen was deze keer de oorzaak. Mijn dokter draaide, wrikte en kneep in mijn al afgepeigerde knoezel en concludeerde: "Gewrichtsbanden!". Er zit teveel rek op, ze laten hun schouders wat hangen en houden mijn enkel niet meer zoals het moet op zijn plaats. Ze laten hem zonder pardon uit de bocht schieten en rekken jolig mee. Het kan hun niet schelen dat ik keer op keer de grond kus.
Er zit maar één iets op. Mijn gewrichtsbanden moeten weer fit worden, in vorm gekneed worden. En als dat niet helpt moet ik het drastischer aanpakken en die losbandige gewrichtsbanden van me een stukje laten inkorten. *Slik*
Laat ons hopen dat ze zich zelf herpakken, want ik ben nogal aan ze gehecht.
dinsdag 22 juli 2003
maandag 21 juli 2003
Lang geleden
Ik tuur ingespannen in de doos. Er is iets tekort, maar ik kan niet uitvinden wat. Ik woel tussen de spulletjes die ik meer dan vijf jaar geleden in de kast opborg. Nooit gedacht dat is ze zo lang in de kast zou kunnen laten verstoffen. Maar het evalueerde van geen tijd, naar geen plaats tot gewoon geen idee meer.
Ik rommel verder tussen de spullen en opeens weet ik het. Mijn loep om scherp te stellen en mijn rode lamp. Ik duik dieper de kast in vind ze samen in een hoekje weggekropen. Ik voel het plezier langs mijn vingertoppen omhoog kruipen. Ik krijg er zin in, meer nog, morgen begin ik er opnieuw aan. Want terwijl iedereen tegenwoordig zijn eigen digitaal fotocameraatje op zak heeft, zal ik het nog ouderwetser dan ouderwets aanpakken. Morgen richt ik mijn eigenste donkere kamertje in en dan ontwikkel ik mijn foto's weer zelf!
Ik tuur ingespannen in de doos. Er is iets tekort, maar ik kan niet uitvinden wat. Ik woel tussen de spulletjes die ik meer dan vijf jaar geleden in de kast opborg. Nooit gedacht dat is ze zo lang in de kast zou kunnen laten verstoffen. Maar het evalueerde van geen tijd, naar geen plaats tot gewoon geen idee meer.
Ik rommel verder tussen de spullen en opeens weet ik het. Mijn loep om scherp te stellen en mijn rode lamp. Ik duik dieper de kast in vind ze samen in een hoekje weggekropen. Ik voel het plezier langs mijn vingertoppen omhoog kruipen. Ik krijg er zin in, meer nog, morgen begin ik er opnieuw aan. Want terwijl iedereen tegenwoordig zijn eigen digitaal fotocameraatje op zak heeft, zal ik het nog ouderwetser dan ouderwets aanpakken. Morgen richt ik mijn eigenste donkere kamertje in en dan ontwikkel ik mijn foto's weer zelf!
zondag 20 juli 2003
7
Dus zo ziet een zondagmorgen om 7uur er uit? De wolkjes drijven gezapig voorbij. Het terras is nog wat nat van de regenbui deze nacht en ik wrijf de slapers uit mijn ogen. Het is dan ook weer een hele tijd geleden dat ik dit live meemaakte, want meestal kom ik pas rond 10 uur boven water. Maar je moet dan ook iets over hebben om een dagje het kind uit te hangen.
Dus zo ziet een zondagmorgen om 7uur er uit? De wolkjes drijven gezapig voorbij. Het terras is nog wat nat van de regenbui deze nacht en ik wrijf de slapers uit mijn ogen. Het is dan ook weer een hele tijd geleden dat ik dit live meemaakte, want meestal kom ik pas rond 10 uur boven water. Maar je moet dan ook iets over hebben om een dagje het kind uit te hangen.
Abonneren op:
Posts (Atom)