Woordenschat
Zolang ik met vakantie was zaten ze weggeborgen in de schuif van mijn ladenblok. In het donker tussen pennen en papperassen hielden ze hun zomerslaapje. Dure en deftige woorden. Beleefde uitdrukkingen. Die had ik niet nodig deze zomer. "Hoi" volstond en wat moest ik in hemelsnaam aan met typen zoals "Hoogachtend" en het duo "Enerzijds & Anderzijds".
Toen ik gisteren mijn lade opentrok tuimelden ze eruit en sprongen enthousiast rond op mijn bureau. Ze tikten me op mijn vingers als ik een brief aan het opstellen ben.
"Gebruik mij! Gebruik mij!", piepte "Geachte" opgewonden. Ik overwoog om "Hallo" en "Hoi" vanop het hoekje van het bureau te plukken maar de deftige en beleefde woorden versperden de weg.
"Neen, gebruik ons. Wij zijn niet zo alledaags. Wij zijn deftig, beleefd."
Ik zie "Groeten" die bij "Hoi" gaan staan is verdrietig ineenkrimpen.
"Kom eens hier", wenk ik naar de hoogdravende woordjes. Ze schrijden blij op me af en vliegensvlug klem ik "Geachte", "Heer & Mevrouw", "Alsook" en de rest tussen mijn vingers en deponeer ze terug in de lade. Ze bonken nog eventjes, maar dan is het stil.
"Hoi" en "Hallo" lopen voorzichtig glimlachend naar mijn laptop.
"Mogen we nog even blijven?"
Ik knik en typ verder aan mijn email.

Tot de laatste snik
De lichten van een voorbijrijdende auto gleden voorbij op het plafond. Op straat hoorde ik mensen voorbij fietsen. Ik keek op mijn wekker.
23u45.
"Nu moet ik echt gaan slapen", maande ik mezelf aan. Mijn gedachten maalden door. Hoeveel mails in mijn inbox? Hoe hoog is de stapel post op mijn bureau?
Ik woelde, draaide, keerde, probeerde het raderwerk te stoppen.
00u56.
Muggen zoemden rond mijn oren. Ik werd gek van de jeuk. Mijn laken plakte aan me. Naast me klonk gesnurk.
01u25.
Ik sloop naar beneden en dronk een glas melk. Dat helpt om te slapen had ik ooit gehoord. Ik knuffelde even met poes Hobbes die blij was met nachtelijk bezoek.
02u10.
Op de bank lag mijn boek. Misschien eventjes. Om moe te worden. Ik nestelde me op de bank en dook in het verhaal. Pagina na pagina verslond ik. Tot ik ook de laatste omdraaide.
05u23.
Was het nog de moeite om te gaan slapen? Ik grabbelde een tijdschrift van de stapel. Even later werd ik wakker. Manlief stond verbaasd naar me te kijken.
06u45.
Tijd om me klaar te maken voor mijn werk.

Te vroeg
Ze marcheerden door mijn hoofd. Honderden gedachten richting de grote W. De W van werk. Ze stelden to-do-lijstjes op, maakten plannen, gingen na wanneer de deadlines vielen. Netjes in een rij en doelgericht trokken ze op met maar één doel. Werk!
Ik trok ze terug aan die kleine schoudertjes en plantte ze op zijpaadjes. Zijpaadjes richting de grote R van rusten. Andere werden op het weggetje richting N geplaatst. Voor N van nietsdoen. De toegangspoort tot de W van werken is nog één dag gesloten. Vandaag moeten ze nog luieren, van de zon genieten, lezen, niets doen, rondhangen, genieten, .... . Morgen mogen ze efficient zijn. Morgen moeten ze wakker zijn. Maar vandaag op mijn laatste dag vakantie moeten ze zich nog eens laten hangen.