Eerste grijns van de dag ...
... als de donkere donderwolken boven je hoofd pas losbarsten als je de deur van je werk openduwt. Tot deze middag hou ik het alvast droog.

Bumpershow
De zaal was prachtig. De bruid straalde en de bruidegom glunderde. Haar kleed was prachtig, hij zat strak in het pak. De genodigden applaudisseerden gemeend en de obers deden geruisloos hun werk. Het was een trouwfeest zo uit het boekje geplukt. De vader sprak enkele gemeende woorden en de moeder pinkte een traan weg. Iedereen keek toe terwijl ze hun eerste dans inzetten, en de tweede en de derde.
De genodigden dansten mee in het ritme van de vierde dans. Sommigen bleven voor de vijfde en voor de zesde stond de dansvloer weer volgepakt. Iedereen draaide mee in dezelfde richting. Het leek een ingestudeerde scéne. Behalve dat ene oudere koppel dat steevast tegenrichting in danste. Bumpershow op de dansvloer.

Kunstenaar
Ik laat mijn pastelkrijtje over het papier glijden. In stilte juich ik. Voor één keer krijg ik daadwerkelijk op papier wat ik in gedachten had. Het ziet er goed uit. Ik bestudeer de bloem die geduldig model staat en teken verder. Na zoveel jaar heb ik mijn tekenvingers opnieuw van onder het stof gehaald. Ik teken, kleur, veeg en bedenk dat tekenen toch zoiets moet zijn als fietsen. Eénmaal je het onder de knie hebt, verleer je het nooit meer.
Manlief komt achter me staan en bewondert uitgebreid mijn kunstwerk.
"Mooi, heel mooi. Vooral hoe die kleuren in elkaar overlopen. Maar euh, wat stelt het voor?"