Twee bolletjes
Passievrucht, beslis ik terwijl ik in het ijssalon op mijn beurt wacht.
Op het moment dat het mijn beurt is en ik mijn mond opendoe hoor ik achter een onmisbaar Amerikaans accent.
"Two icecreams. One with chocolat and one with vanilla!"
Ik draai me gestoord om en kijk recht in de ogen van een kortgedrongen vrouw. Bleke benen, een te korte short en een schreeuwend topje.
"Sorry, but it was ....", begin ik.
"Do you have a problem!", snakt ze me toe.
Ik draai me verbluft terug om. Niet wetend wat ik met dit mens aanmoet.
"And how about those icecreams!", bijt ze de jongen achter de bar toe.
Hij toont geen krimp en schept onverstoorbaar de ijsjes. Ik ben ziedend binnenin. Hoe durft ze me af te snakken. Hoe durft ze zomaar voor te steken. Hoe ....
Op dat moment grijpt ze naar haar ijsjes. Twee ijsjes met de kleinste ijsbolletjes die ik ooit gezien heb. Ze tuimelen nog net niet in het hoorntje.
"Jij was aan de beurt dacht ik", glimlacht de ijsjongen ondertussen naar mij.
En terwijl de Amerikaanse zich verwonderd over de porties in België, loop ik buiten met het grootste ijsje dat ik ooit gezien heb.
Neen, geen probleem mevrouw.

Inspiratie
Ik staar naar de zin op mijn scherm. Het klopt niet. Het loopt niet, bekt niet, klinkt niet, .... . Hoe je het ook wil noemen. Ik ben niet tevreden met die zin. Hij staat onhandig tussen de rest. Een goed gestroomlijnde tekst met een kreupele zin ertussen. Ik wil hem een handje helpen. Een woordje veranderen, constructie omgooien, anders formuleren. Zodat ie er herboren uitkomt. Ik denk, probeer en denk nog meer. Ik knabbel op mijn onderlip en draai aan mijn ring. Ik denk nog dieper na en laat mijn ring rondjes draaien op mijn bureau.
Opeens vang ik een glimp van mezelf op in de ruit. Onderlip naar binnengezogen en gebogen over mijn rondspinnende ring. Dom zicht!

Eerste grijns van de dag ...
... als de donkere donderwolken boven je hoofd pas losbarsten als je de deur van je werk openduwt. Tot deze middag hou ik het alvast droog.