Wij zijn piraten, piraten, ...
"Viermaal per dag druppels en vier dagen geen lenzen dragen", concludeert de dokter als hij mijn bloeddoorlopen oog heeft onderzocht.
"Maar ik zie geen steek als ik mijn lenzen niet draag", protesteer ik.
"Als je ze wel draagt zou dat wel eens permanent kunnen worden", zegt hij nuchter. "Probeer je oog zoveel mogelijk te laten rusten door het af te dekken."

Thuis zoek ik naar iets wat als "lapje" kan dienen. Ik plooi een donkere zakdoek tot een vierkantje en plak hem vast rond mijn oog. Nu nog een papegaai op mijn schouder en een bolletjes doek rond mijn hoofd geknobbeld en ik ben er helemaal klaar voor. Een echte piraat
"Harw", grom ik naar de spiegel. Ik strompel wat rond zoals ik dat in de film vaak zag doen en opeens schiet het me te binnen. Een kampliedje van jaren geleden. De woorden rollen van mijn tong. Ik huppel door de kamer en zing luidkeels: "Wij zijn piraten, piraten, .. "
Als manlief binnen komt en me met mijn lapje door de keuken ziet dansen, vraagt hij droog: "Wat heeft de dokter gezegd, los van de opmerking over je geestelijke gezondheid?"

Kijk me aan ...
Al zijn blaadjes had hij uitgestrekt naar het raam. Hij baadde in de zon, koesterde zijn groene uitlopers en bloemetjes in haar warmte. Maar ik kon niet genieten van dat moois. Ik zag niet meer dan enkele uitgestrekte stelen.
Gisteren draaide ik hem resoluut om. Met zijn blaadjes in mijn richting, zodat ik kon genieten van zijn kleine witte bloemetjes. Maar ik moet toch niet zo'n aangenaam gezelschap zijn want deze morgen heeft ie zijn blaadjes alweer richting het raam gekromd.
Koppige plant!

Wakker worden
"Goeiemorgen", murmel ik.
Ik zie twee slaperige ogen en een waterig glimlachje, maar hoor niets.
"Goeiemorgen", zeg ik iets luider.
De glimlach word breder en de ogen beginnen te twinkelen.
"Goeie-morgen!", lach ik nu voluit.
Breed grijnzend sta ik voor de spiegel.