Humor
De regen gutste over de bomen, de gevels en de late wandelaars in de stad. Met sombere gezichten doken ze weg onder een paraplu of haasten zich naar een schuilplaats om de bui uit te zitten.
Ik reed op mijn fiets door de straten, met een brede glimlach op mijn gezicht. De glimlach werd een grijns. Die grijns werd een giechel. Die giechel vloeide over in een schaterlach. Ik giechelde, grinnikte, gierde, snikte en hapte naar adem van het lachen. Voor het stoplicht hing ik over mijn stuur om bij te komen. De weinige voorbijgangers keken me geamuseerd-verbaasd aan terwijl ik gierend van het lachen verder door de straten bolde.
Dat heb je dan ook als op het geleende mini-discje opeens stukjes Nederlands cabaret blijken te staan. Toch iets waar ze stukken beter in zijn dan de Belgen.

Lui
Oog: Hé, de veter van je schoen is los.
Hersenen: Je moet straks naar de kinesist voor je voet. Dat betekent dat je schoenen uit moeten. Dus denk maar niet dat je je nu gaat bukken om die losse veter opnieuw te knobbelen. Energieverspilling.

Herfstig
Laat die bladeren maar vallen. Laat de wind rond mijn oren suizen. Laat de regen furieus op de ruiten tikken. Ik ben er klaar voor. Ik heb er zin in. En hoewel ik nu al weet dat ik de regenbuien zal vervloeken op het moment dat ik halfweg ben op de fiets en nog vier kilometer verder moet ploeteren. Alhoewel ik zal vastvriezen op mijn bureaustoel (want de verwarming zal hier nooit te vroeg aangestoken worden. Meestal pas als de eerste bevriezingsverschijnselen een feit zijn.) Alhoewel ik binnen een maand weer luidop zal dromen van een stralende zon en terrasjes.
Toch geniet ik weer met volle teugen van de romantiek die het steevast met zich meebrengt. Voor het haardvuur met een goed boek. Samen in de zetel. Warme wijn drinken. Door de dorre bladeren wandelen. Wegknuffelen in warme pulls. Je tot in de toppen van je tenen opwarmen in de sauna.

Het is herfst!