Markt
De markt is gezellig.
Kleurige bloemenkopjes fleuren de dag op. De geur van gebraden kip drijft over het marktplein. Marktkramers prijzen luidkeels hun waar aan. Oude dametjes struinen met hun rolkarretje volgestouwd met boodschappen langs de kraampjes. Gemoedelijk. Ze kunnen het echt niet helpen dat ze je enkels er bont en blauw mee rammen in hun poging om voor te schieten. Het ligt aan hun opvoeding dat ze je boos aankijken als je er iets op zegt. In hun tijd spraken de jongeren niet zo tegen de ouderen. Respect, dat is het wat de jeugd tekort heeft.
Ze kunnen het ook niet helpen dat ze geen tijd hebben. Daarom nemen ze in hun haast zelf het fruit al uit de dozen. Dan moet de marktkramer dan niet meer doen. Dat ze zo driftig met hun tros druiven zwaaien om hun aandacht te trekken zodat alle druifjes op de grond stuiteren, dat is niet grappig. Daar lach je niet mee.
En die fiets van jou die stond in de weg. Dus dan mag je die omduwen. Daar is toch niets verkeerd mee? Fruit dat op de grond gelegen heeft is best nog eetbaar. In de tijd van de oorlog zou je dankbaar zijn om een beurse appel te mogen eten.
De markt is gezellig.
Vooral de sfeer aan het kippenkraam. Het gezellige drummen, het gemoedelijke vloeken. De vriendelijke durf-nog-één-iets-extra-te-bestellen-en-ik-rijg-je-eigenhandig-aan-het-spit-blik. Echt waar, de markt is gezellig.
Ik zou het meer moeten doen.

Humor
De regen gutste over de bomen, de gevels en de late wandelaars in de stad. Met sombere gezichten doken ze weg onder een paraplu of haasten zich naar een schuilplaats om de bui uit te zitten.
Ik reed op mijn fiets door de straten, met een brede glimlach op mijn gezicht. De glimlach werd een grijns. Die grijns werd een giechel. Die giechel vloeide over in een schaterlach. Ik giechelde, grinnikte, gierde, snikte en hapte naar adem van het lachen. Voor het stoplicht hing ik over mijn stuur om bij te komen. De weinige voorbijgangers keken me geamuseerd-verbaasd aan terwijl ik gierend van het lachen verder door de straten bolde.
Dat heb je dan ook als op het geleende mini-discje opeens stukjes Nederlands cabaret blijken te staan. Toch iets waar ze stukken beter in zijn dan de Belgen.

Lui
Oog: Hé, de veter van je schoen is los.
Hersenen: Je moet straks naar de kinesist voor je voet. Dat betekent dat je schoenen uit moeten. Dus denk maar niet dat je je nu gaat bukken om die losse veter opnieuw te knobbelen. Energieverspilling.