Hoy
Word ik er droevig of blij van? Is het weemoedig of juist een vrolijk nummer? Ik kan niet beslissen. Ik kan het niet in een hokje steken. Soms loop ik al salsa'end door de kamer als dit door de boxen schalt. Soms kruip ik diep weg in de zetel en knijp mijn ogen dicht meedrijvend op de klanken.
Soms vind ik het jammer dat ik er niets van begrijp en steken de kriebels om Spaans te leren de kop op. Op andere momenten verzin ik er gewoon mijn eigen vertaling bij.

"Hoy" van Gloria Estafan is een fijn nummer.

Tengo marcado en el pecho todo los dias y el tiempo no me dejo estar aqui
Tengo una fe quemadura que va conmigo y me cura desde que te conoci

Tengo un hueya perdida entre tu sobra y la mia que no me deja mentir
Soy una moneda en la fuente tu mi deseo pendiente mis ganas de revivir

Tengo una mañana fustrante y una quarela esperando verte pintado de azul
Tengo tu amor y tu suerte y un caminito empinado
Tengo el bardero otro lado
tu eres mi norte y mi sur

Coro:
Hoy voy a verte de nuevo
voy en volverme en tu ropa
sursuramen tu silencio cuando me veas llegar

Hoy voy a verte de nuevo
voy alegrar tu tristesa
vamos hacer una fiesta pa'que este amor cresca mas

Tengo una frase colgada entre mi boca y al muada que me desnuda ante ti
Tengo una playa y un pueblo que me acompaña de noche cuando no estas junto a mi

Tengo una mañana fustrante y una quarela esperando verte pintado de azul
Tengo tu amor y tu suerte y un caminito empinado
Tengo el bardero otro lado
tu eres mi norte y mi sur

Coro 2x:
Hoy voy a verte de nuevo
voy en volverme en tu ropa
sursuramen tu silencio cuando me veas llegar

Hoy voy a verte de nuevo
voy alegrar tu tristesa
vamos hacer una fiesta pa'que este amor cresca mas

Ommezwaai
Toen de wekker me wakker piepte sleurde ik me met de meest mogelijke tegenzin uit bed. Weer een lange dag op bureau gevolgd door een vergadering. Weer een dag vol hollen en lopen. Boos murmelend gaf ik de katten eten forceerde mezelf een douche te nemen. Tijdens het ontbijt staarde ik glazig over tafel, tot mijn oog op mijn agenda viel. Vrijdag?

Hé, ik moet vandaag maar een halve dag werken en heb vanavond niets anders te doen dan tekenen, lezen en het kaartspel van Catan weer boven te halen. Mijn dag is alvast oké.

Afscheid
Ik voel het binnenin me bibberen terwijl ik een plaatsje zoek in de kerk. Een grote krop nestelt zich in mijn keel en ik de tranen prikken. "Ik kan dit niet", denk ik en probeer inmens hard niet te denken aan vier jaar geleden, toen ik zelf vooraan in de kerk zat. Ik knijp mijn handen tot een vuist en slik opkomende tranen weg.
De kist wordt binnengebracht. "Niet aan denken, niet aan denken", fluister ik mezelf stil toe. Klanken van Ozark Henry drijven door de ruimte. Ze zit vooraan in de kerk. Stil en bijtend op haar vingers. Ik voel steken van pijn. Dit mag niet met haar gebeuren, dit verdient ze niet. Ik weet hoe het voelt en dat is des te erger.
Halverwege de dienst lukt het me niet meer. Ze leest een tekst voor. Juist diezelfde tekst en ongemeen hard krijg ik mijn eigen verdriet als een boemerang terug in mijn gezicht.
Terwijl de tranen over mijn wangen lopen vraag ik me stil af om wie ik huil. Om haar of mezelf?