Alles voor het goede doel!
"Koffie met amaretto!"
"Warme chocolademelk!"
Witte wolkjes zweefden uit onze monden terwijl we onze waar aanprezen.
De bezoekers van de kerstmarkt vouwden hun koude handen om de warme bekers, maar ik kreeg het met elke verkochte beker alleen maar kouder. De kilte kroop door mijn schoenen en twee paar sokken naar mijn tenen om zo langzaam maar zeker omhoog te kruipen. Benen, armen, handen, neus. Ik was door en door koud bevroren.
"Alles voor het goede doel, is het niet meisje?", lachte een warm ingeduffelde meneer terwijl ik zijn koffie serveerde. Een klein beetje gutste over de rand terwijl ik het bekertje aangaf.
Ik probeerde mijn bevroren lippen in een glimlach te plooien.
"Alles voor het goede doel, meneer." en ik hield mijn handen opnieuw boven de stomende pot warme chocolademelk.
"Maar één weekend kou lijden op uitgeregende kerstmarkten lijkt me voorlopig voldoende", voegde ik er mijn gedachten stiekem aan toe.

Verbeelding
Een kleine 2000 nieuwsbrieven moesten vlak voor de vakantie nog van een etiketje voorzien worden. Zuchtend werkten we ons door de onmogelijke stapel heen. Etiket van het blad pellen, op de nieuwsbrief plakken en netjes omvouwen. Etiketje afpellen, plakken en omvouwen. Pellen, plakken, omvouwen. ....
Met lege ogen keek ik naar de honderden adressen die ik in mijn handen kreeg. Tot er kort na elkaar twee straten door mijn handen gingen: de Vorklaan en de Pannekoekenstraat. De rest van het karweitje werd een geanimeerde zoektocht naar varianten op de Messtraat en de Suikerbeek.

Sporten
Sporten, dat ging ik doen. Eens goed mijn armen, benen en schouders losgooien na een namiddag lang kerstcadeautjes kopen. Mijn hoofd leegmaken terwijl ik baantjes trek in het blauwe zwembadwater. Maar dat was buiten de zwembaddirectie gerekend. "Gesloten voor jaarlijks onderhoud", blokletterde het bord. Teleurgesteld droop ik terug af.

"En toch wil ik in het water", mokte ik terwijl ik me in de zetel liet ploffen. "Toch wil ik nog steeds die zure spieren losgooien."
"Ga dan in bad", porde een ander stemmetje me aan.
"In bad? In het bad boven op de zolder, waar geen verwarming is en geen warm water. Dat bad dat ik moet vullen met emmers warm water die ik helemaal naar de tweede verdieping moet slepen?"
"Yep, dat bad", zei het stemmetje zelfingenomen. "Je wilde toch sporten?"

Ik heb mijn spieren kunnen losgooien. Ik heb 12 10 liter-emmers naar boven gesleept. Dat is tien kilo, 35 trappen omhoog en weer omlaag. 840 trappen. Ik heb gezweet, mijn buikspieren voelen trillen, het zweet van mijn voorhoofd gewist en me uiteindelijk in een lekker warm bad met gigantisch veel schuim laten glijden. Muziek van Amelie op de achtergrond, Harry Potter V om verder te verslinden en een prachtig uitzicht op een heldere sterrenhemel door het zolderraam.